Przebieg ospy wietrznej

Ospa wietrzna uważana jest za typową chorobę wieku dziecięcego. Zachorować na nią można także w wieku późniejszym. Objawy tej choroby są do siebie zbliżone, chociaż w dzieciństwie cechuje ją łagodniejszy przebieg. Początkowo choroba oznacza się podwyższoną temperaturą, co można pomylić z przeziębieniem i grypą. Charakterystyczna wysypka pojawia się kilkanaście godzin później. Już wówczas chory czuje się osłabiony, może odczuwać także bóle głowy. Wysypka zmienia się podczas trwania choroby. Początkowo występuje w formie drobnych, czerwonych plamek. Stopniowo ulegają one przekształceniu w grudki, a następnie w pęcherze. Wypełnione są one płynem surowiczym. Z czasem pęcherze przeobrażają się w strupki. Wysypka najczęściej nie jest symetryczna. Jej początki można zaobserwować na tułowiu, jednak dość szybko rozprzestrzenia się na twarz i głowę, włącznie z owłosionymi miejscami. Pęcherze, w różnych miejscach, mogą przybierać odmienne stadia, co jest kolejnym znakiem rozpoznawczym. Zmiany skórne powodują nieprzyjemny świąd, jednak rozdrapywanie pęcherzy może spowodować infekcje bakteryjne. Śladem po takich zadrapaniach są również blizny. Ospa wietrzna najczęściej trwa ok. 7 dni. W tym czasie najlepiej odizolować chorego od osób zdrowych. Warto także regularnie zmieniać przepoconą pościel czy piżamę. Chorym zazwyczaj podaje się leki przeciwgorączkowe, a także środki, które łagodzą swędzenie.